Eergisteravond haalde ik een onfortuinlijke schildpad op bij lieve mensen die hem vonden op een plek waar hij niet hoorde te zitten, namelijk langs een vieze prutsloot.
De dierenambulance zei dat ze hem gewoon terug moesten zetten, maar die vrouw vond dat maar een raar verhaal en belde de schildpaddenopvang. Ik sprong meteen in de auto.
Hij zat onder de modder, deed alsof hij dood was en zag er niet geweldig uit.
Na twee dagen begint hij al een beetje te ontdooien. Hij eet al goed en maakt contact. En dat vind ik zo knap van hem.
We zijn net even naar de dierenarts gegaan voor een ontstoken oogje. Zalfje mee en verder goed in de gaten houden. De dierenarts vond het een ontzettend lief dier, en ik ook 
Ik zou willen dat ik geen band met die stomme schildpadden kreeg, maar ze zijn zo lief en leuk, het is onmogelijk om er niks voor te voelen.
Henry gaat hier verder herstellen en zodra vervoer mogelijk is, zo snel als mogelijk naar de opvang in Friesland.
(Van onze Suze, vrijwilliger op afstand 
)
